Αν σας έλεγαν ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που καθημερινά , επί 24 ώρες , πίνει δηλητήριο , θα το πιστεύατε ; Φυσικά όχι .

Κι όμως ΕΜΕΙΣ όλοι , καθημερινά , πίνουμε χλωριωμένο νερό !

Το χλώριο , είναι ένα αέριο χημικό στοιχείο το οποίο είναι ιδιαίτερα τοξικό . Αρκεί να θυμηθούμε ότι χρησιμοποιήθηκε ως χημικό όπλο κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο με φοβερά αποτελέσματα , η χρήση του στα ψυγεία και στα σπρέι προκαλεί την τρύπα του όζοντος στην ατμόσφαιρα ενώ εντομοκτόνα με χλώριο , ειδικά το ΝΤΙ-ΝΤΙ-ΤΙ, προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στην τροφική αλυσίδα .

Επειδή το χλώριο σκοτώνει μικροοργανισμούς και βακτήρια , χρησιμοποιήθηκε για την απολύμανση του πόσιμου νερού (από το 1910 στις ΗΠΑ από το 1958 στην Ελλάδα) σε ποσότητα που καθόρισαν οι «ειδικοί» με κατάλληλη δοσομετρική αντλία.

Και ενώ το Χλώριο εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια μέθοδο απαλλαγής του πόσιμου νερού από μικρόβια και οργανική ουσία , πολλές έρευνες σε όλο τον κόσμο δείχνουν πως τόσο η χρήση του στο πόσιμο νερό όσο και η χλωρίωση του νερού στις πισίνες, στα κολυμβητήρια, στα spa και στα υδρομασάζ αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία .

Ο διάσημος αυστριακός καθηγητής οικολογικής χημείας και γεωχημείας δρ Oto Huntsinger είχε πει πριν από χρόνια :

«Ο Θεός δημιούργησε 91 στοιχεία, ο άνθρωπος 15 και ο Διάβολος μόνο 1 , το Χλώριο».

Μπορεί οι «ειδικοί» να έχουν ορίσει «ασφαλείς» δόσεις του χλωρίου για το νερό όμως  υπάρχουν πολλοί άλλοι ειδικοί επιστήμονες , γιατροί , ερευνητικά κέντρα κλπ , οι οποίοι ύστερα από συνεχείς εργαστηριακές κι επιδημιολογικές έρευνες συμφωνούν πως αυτό που έσωσε την ανθρωπότητα από παλιότερες ασθένειες , όπως η χολέρα, ο τύφος, η γαστρεντερίτιδα κ.λ.π., έρχεται σήµερα να µας καταδικάσει σε πολύ µεγαλύτερες ασθένειες όπως: καρκίνο, άνοια , νεφρικές παθήσεις , καρδιακές παθήσεις , αρτηριοσκλήρωση , αναιμία , υψηλή πίεση , αλλεργικές αντιδράσεις , αποβολές , δυσμενείς επιδράσεις στο δέρμα και στα μαλλιά και σε πολλές άλλες
 εκφυλιστικές ασθένειες .

Το χλωριωμένο νερό μπορεί να είναι επικίνδυνο όχι μόνο ως πόσιμο , αλλά και όταν χρησιμοποιείται για το πλύσιμο του σώματος και για μαγείρεμα . Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο Αναχάιμ της Καλιφόρνιας τα καυτά ντους και τα λουτρά οδηγούν σε μια μεγαλύτερη έκθεση στις τοξικές ουσίες  του χλωρίου μέσα στο νερό . Αυτές οι χημικές ουσίες εξατμίζονται και εισπνέονται ή μπαίνουν μέσα στο σώμα μας από το δέρμα . Μπορούν επίσης να διαδοθούν στην ατμόσφαιρα του σπιτιού και να τα εισπνεύσουν και άλλα άτομα και κυρίως παιδιά . Σύμφωνα με την έρευνα : « Οι κάτοικοι των σπιτιών μπορούν να λάβουν από 6 έως 100 φορές περισσότερη ποσότητα της χημικής ουσίας  με την αναπνοή του αέρα γύρω από τα ντους και τα λουτρά απ’ ότι με την κατανάλωση  του νερού» . Τέλος η οργανική ουσία των τροφών μας  αντιδρά  με το υπολειμματικό χλώριο του νερού που χρησιμοποιούμε στο μαγείρεμα  (ειδικά στη χύτρα) και δημιουργεί μεγάλες ποσότητες οργανοχλωριωμένων  τοξικών παραγώγων .

Είναι λοιπόν σαφές πως η χρήση του χλωρίου επιλέχθηκε με βάση τη θεωρία του μικρότερου κακού . Μόνο που σήμερα αμφισβητείται ΠΟΙΟ είναι το μικρότερο κακό και πάντως , 100 χρόνια  μετά από την πρώτη χρησιμοποίηση του χλωρίου , την εμπειρία που έχει αποκτηθεί και την πρόοδο της επιστήμης και της έρευνας , η παντοκρατορία του χλωρίου ως απολυμαντικού στο νερό πρέπει αμφισβητείται και προωθείται η αντικατάστασή του από άλλες μεθόδους επεξεργασίας και απολύμανσης όπως είναι το όζον και η χρήση ακτινοβολίας ή εναλλακτικές μορφές απολυμαντικών όπως το διοξείδιο του χλωρίου, οι χλωραμίνες κ.α.


Του Βαγγέλη Μιτράκου, από NOTOSPRESS.GR


H Χλωρίωση ύδατος δεξαμενών

Η χλωρίωση του νερού είναι από τις παλαιότερες μεθόδους επεξεργασία του νερού. Το χλώριο σκοτώνει μικροοργανισμούς και βακτήρια και μας προστατεύει από ασθένειες όπως η χολέρα και ο τύφος. Το χλώριο σε μεγάλες ποσότητες είναι καταστρεπτικό για ζωτικά όργανα τους σώματός μας, για αυτό πρέπει να γίνεται χρήση πρόσθετων φίλτρων από μέρους του καταναλωτή. Στο νερό προστίθεται συμπυκνωμένο χλώριο σε ποσότητα 1 λίτρου ανά 1000 m3. Σε περίπτωση μεγαλύτερης δόσης υπάρχει πιθανότητα διάβρωσης του δικτύου και η γεύση του νερού γίνεται αποκρουστική, ενώ όπως επισημάνθηκε και παραπάνω μπορεί να γίνει βλαβερό για τον άνθρωπο. Για αυτούς τους λόγους η χλωρίωση γίνεται με ειδική δοσομετρική αντλία, παράλληλα με την αντλία παροχής νερού προς το δίκτυο συμπληρώνοντας την απαραίτητη δόση, ανάλογα με την ποσότητα νερού που θα περάσει προς το δίκτυο. Και ενώ το Χλώριο εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια μέθοδο απαλλαγής του πόσιμου νερού από μικρόβια και οργανική ουσία, πολλές έρευνες σε όλο τον κόσμο δείχνουν πως ακόμα και η χλωρίωση του νερού στις πισίνες, στα κολυμβητήρια, στα spa και στα υδρομασάζ αποτελεί σοβαρό κίνδυνο όχι μόνο για τους λουόμενους και κολυμβητές, αλλά και για τους απασχολούμενους με τη διαδικασία εφαρμογής της μεθόδου αυτής. Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά τους.

Το Χλώριο ανακαλύφθηκε το 1774 από τον Σουηδό χημικό Καρλ Βίλχελμ Σέελε. Συμβολίζεται με τα γράμματα Cl. Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «χλωρός= πράσινος». Σήμερα βρίσκει ευρύτατη εφαρμογή σε όλο τον κόσμο. Παράγεται με ηλεκτρόλυση του νερού με αλάτι. Θεωρείται ένα από τα κορυφαία εξυγιαντικά στοιχεία. Το Χλώριο σε αντίδραση με το νερό δίνει υποχλωριώδες οξύ (HOCl) και υδροχλωρικό οξύ (HCl). Cl2 + Η2Ο  HOCl + HCl. Η παραγόμενη ποσότητα σ’ αυτά τα οξέα εξαρτάται από τη θερμοκρασία και την οξύτητα του νερού. Το υποχλωριώδες οξύ είναι το κύριο απολυμαντικό. Το μόριο ή τα ιόντα του Χλωρίου καταστρέφουν τα κυτταρικά τοιχώματα των μικροοργανισμών και τελικά αντιδρούν με τις πρωτεΐνες των τελευταίων δημιουργώντας τις γνωστές για τις καρκινογόνες ουσίες τις χλωραμίνες. Το πιο όμως επικίνδυνο είναι η παρουσία αμμωνιακών ενώσεων στο νερό οπότε οι χλωραμίνες σχηματίζονται ταχύτερα και σε μεγάλη συγκέντρωση. Αυτό καθεαυτό το χλώριο είναι πολύ τοξικό και χρησιμοποιήθηκε σε χημικούς πολέμους εξόντωσης των αντιπάλων.

Το χλώριο είναι τοξικό στην επαφή, την κατάποση και την εισπνοή. Απαραίτητη είναι η χρήση γαντιών, γυαλιών ασφαλείας και καλού εξαερισμού κατά την χρήση του. Συγκεντρώσεις άνω των 500 ppm είναι θανατηφόρες. Η μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση στον αέρα για οκτάωρο είναι 1 ppm. Είναι επίσης πάρα πολύ τοξικό για τους θαλάσσιους οργανισμούς. Το χλώριο αποτέλεσε τη βάση για τα πρώτα χημικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χρήση ενώσεων του χλωρίου στα ψυγεία και τα προωθητικά των σπρέι με τη μορφή των χλωροφθορανθράκων προκαλεί την τρύπα του όζοντος. Επίσης, τα εντομοκτόνα με χλώριο, ειδικά το DDT, προκάλεσαν προβλήματα βιοσυσσώρευσης σε οργανισμούς πιο πάνω στην τροφική αλυσίδα.

Η χρήση χλωρίου στην αλιεία και ειδικότερα στην υποβρύχια αλιεία απαγορεύεται αυστηρά. Οι δε κυρώσεις που επισύρει είναι βαρύτατες.

Από wikipedia